Μετά και την θετική απόφαση του Ειρηνοδικείου Ρόδου, που αφορούσε την διεκδίκηση του 13ου και 14ου μισθού για τους Αορίστου και Ορισμένου Χρόνου, σας καλώ άμεσα και χωρίς καθυστέρηση:
•    Να υποχρεώσετε την δημοτική αρχή Ρόδου, ώστε να επισπεύσει την εκδίκαση της υπόθεσης για τους μόνιμους υπαλλήλους. Δεν συμφωνούμε με την αναβολή που πήρε η δημοτική αρχή Ρόδου για τον Μάρτιο του 2019!
•    Να απαιτήσετε από την δημοτική αρχή Ρόδου και τα εισηγητικά της όργανα (Νομική Υπηρεσία, Οικονομική Επιτροπή) να πάρουν αποφάσεις, ώστε να μην ασκηθεί έφεση εναντίον οποιασδήποτε πρωτόδικης απόφασης δικαστηρίου για την καταβολή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης.
•    Να υποχρεωθεί το Δημοτικό Συμβούλιο Ρόδου για λήψη Απόφασης στην επόμενη έκτακτη ή τακτική συνεδρίασή του (Νοέμβριος), για την μη άσκηση έφεσης και την καταβολή ολόκληρου του χρηματικού ποσού στους δικαιούχους με τις πρωτόδικες δικαστικές αποφάσεις.
Είναι αποπροσανατολιστικό, ως πλειοψηφία του Δ.Σ., να διαφημίζετε τον συνεργαζόμενο δικηγόρο σας για την απόφαση του Ειρηνοδικείου Ρόδου, και να μην ασκείτε πιέσεις εναντίον της δημοτικής αρχής Ρόδου, η οποία στο παρελθόν έχει ασκήσει εφέσεις εναντίον πρωτόδικων δικαστικών αποφάσεων εις βάρος των εργαζομένων.
Η άσκηση έφεσης (σύμφωνα με τον νόμο δεν είναι πλέον υποχρεωτική) από την μεριά της δημοτικής αρχής Ρόδου είναι επικίνδυνη για τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφού σε τυχόν αρνητική απόφαση του δικαστηρίου σε δεύτερο βαθμό, θα αναγκαστούν οι εργαζόμενοι να επιστρέψουν τα χρήματα από την προσωρινή εκτέλεση της πρωτόδικης απόφασης (Ειρηνοδικείο Ρόδου).
Προτείνω στους Αορίστου και Ορισμένου Χρόνου εργαζομένους του δήμου μας, να περιμένουν πρώτα την έκδοση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου, ώστε μετά να καταθέσουν τις αγωγές με τα δικαιολογητικά των δικηγόρων για την διεκδίκηση του 13ου και 14ου μισθού.
Σε περίπτωση όπου η δημοτική αρχή Ρόδου αποφασίσει να προχωρήσει σε εφέσεις, έχουμε προθεσμία 6μήνες από την αίτησή μας για να καταθέσουμε αγωγές. Μέσα σε αυτό το χρονικό να αναγκάσουμε την δημοτική αρχή Ρόδου, ώστε να αποσύρει τις εφέσεις.
Επίσης, σας ενημερώνω ότι στην συνεδρίαση του Δ.Σ. του Συλλόγου Δημοτικών Υπαλλήλων Ρόδου θα σας προσκομίσω προς συζήτηση Πρόταση Νόμου για την άμεση καταβολή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης, ώστε μέσα από αποφάσεις Δ.Σ. σωματείων από όλη την Ελλάδα να κατατεθεί στην Βουλή, όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση των 530 συνδικαλιστικών σωματείων για τις Σ.Σ.Ε.

Σας υποβάλλουμε την κάτωθι εισήγηση, για να την συζητήσετε και ως Σωματείο να την υποβάλλεται ως Υπόμνημα σε όλα τα Κόμματα και του Βουλευτές της περιοχής μας (πλην εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής), ώστε άμεσα να κατατεθεί ερμηνευτική εγκύκλιος και Νομοθετική Ρύθμιση.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ:

Με τις διατάξεις της παρ.3α του άρθρου 9 του Ν.4354/2015 ορίζεται ότι οι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών ετήσιας τουλάχιστον φοίτησης, για τίτλους που έχουν χορηγηθεί μετά την λήψη του πτυχίου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, προωθούνται κατά δύο (2) Μ.Κ. στην κατηγορία που ανήκουν, ενώ οι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος κατά έξι (6) Μ.Κ.

Επίσης, με τις διατάξεις της παρ.3β του άρθρου 9 του Ν.4354/2015 ορίζεται ότι η κατάταξη στα προωθημένα Μ.Κ. πραγματοποιείται μόνο όταν το περιεχόμενο των μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών είναι «συναφές» με το αντικείμενο «απασχόλησης» του υπαλλήλου, όπως προκύπτει από την προκήρυξη της θέσεως κατά την πλήρωση ή την περιγραφή της θέσης εργασίας από τον οργανισμό της Υπηρεσίας.

Κρίσιμα, επομένως στοιχεία για την εφαρμογή της παρ.3 του άρθρου 9 του Ν.4354/2015 είναι οι έννοιες των όρων «συναφής» και «απασχόληση», τις οποίες έχει ερμηνεύσει το Τμήμα ΣΤ του Νομικού Συμβούλιου του Κράτους με την εκδοθείσα Γνωμοδότηση 15/2010, η οποία αναφέρει:

Α) Η έννοια της «συνάφειας» δεν σημαίνει ούτε πλήρη, ούτε και μερική ακόμη ταύτιση του περιεχομένου των μεταπτυχιακών σπουδών και της απασχολήσεως του υπαλλήλου και ότι το περιεχόμενο των μεταπτυχιακών σπουδών μπορούσε να είναι και ξένο προς το καθεαυτό αντικείμενο απασχολήσεως του υπαλλήλου αρκεί να περιλαμβάνεται σε μια από τις αρμοδιότητες της υπηρεσίας του.

Β) Το Υπηρεσιακό Συμβούλιο θα αποφασίσει, στα πλαίσια της αποκλειστικής αρμοδιότητας που του παρέχει ο νόμος, για τη συνάφεια ή μη του περιεχομένου των μεταπτυχιακών σπουδών του ενδιαφερομένου με κάποιο από τα αντικείμενα αρμοδιότητας της υπηρεσίας του.

Γ) Η υπηρεσιακή αρμοδιότητα δεν είναι απαραίτητο να ανάγεται στα συγκεκριμένα καθήκοντα, τα οποία ασκεί ο υπάλληλος μια δεδομένη στιγμή, δηλ. δεν είναι απαραίτητο ο υπάλληλος να ασκεί τα συγκεκριμένα καθήκοντα κατά το χρόνο που υποβάλλει την αίτηση, αφού και στην συγκεκριμένη περίπτωση ως ζήτημα πραγματικό ανήκει αποκλειστικώς στην αρμοδιότητα του Υπηρεσιακού Συμβουλίου για να αποφανθεί κατόπιν υπαγωγής των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης στις νομικές  έννοιες «συνάφεια» και απασχόλησης».

Δυστυχώς από το 2015 μέχρι και σήμερα, ως κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών, οι οποίοι αναγνωρίστηκαν θετικά είτε από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο είτε από την Ειδική Επιτροπή του ΑΣΕΠ (τριμελές όργανο), είμαστε μάρτυρες της αντίθετης στάσης των Επιτρόπων του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Η στάση τους να αμφισβητούν τις αποφάσεις των Υπηρεσιακών Συμβουλίων και της Ειδικής Επιτροπής του ΑΣΕΠ, έχει ως αποτέλεσμα να μην εφαρμόζεται η κατάταξή μας στα προωθημένα Μ.Κ., αφού μια σειρά από Πράξεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, από το 2015 μέχρι και σήμερα είναι αρνητικές με τα χρηματικά εντάλματά μας να μην θεωρούνται!

Είναι γεγονός ότι η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε δραστικά εις βάρος των υπαλλήλων, εξαιτίας της μεταφοράς αρμοδιοτήτων με νομοθετικές διατάξεις στους ΟΤΑ α & β βαθμού, χωρίς να υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό και οι αντίστοιχοι πόροι.

Έτσι, σε συνδυασμό και με το πάγωμα και τους περιορισμούς προσλήψεων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι διοικήσεις των ΟΤΑ α & β βαθμού, για να ασκήσουν τις αρμοδιότητες αυτές, σύννομα προχωρούσαν σε συχνές μετακινήσεις προσωπικού με απόφασή τους χωρίς να προηγηθεί αίτηση του υπαλλήλου, χωρίς να υπάρχει κάποιος περιορισμός, ώστε για την μετακίνηση να ληφθεί υπόψη και το γνωστικό υπόβαθρο του υπαλλήλου, όπως αυτό προκύπτει και μέσα από το περιεχόμενο των πτυχιακών και μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών τους.

Σύμφωνα με τα άνωθεν, φανερώνεται ότι το πρόβλημα εις βάρος των υπαλλήλων, οι οποίοι κατέχουν μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, δεν είναι διαδικαστικό πρόβλημα αλλά αποκλειστικά νομοθετικό, το οποίο απαιτεί:

1) την έκδοση ερμηνευτικής εγκυκλίου της παρ.3β του Άρθρου 9 του Ν.4354/2015, με την οποία να αποσαφηνίζονται οι όροι «συναφείς» και «απασχόλησης» σύμφωνα με την Γνωμοδότηση 15/2010 του ΝΣΚ,

και

2) την κατάθεση νομοθετικής ρύθμισης για τροποποίηση της παρ. 3β του άρθρου 9 του Ν.4354/2015, ως κάτωθι:

«β. Η κατάταξη στα Μ.Κ. της προηγούμενης  περίπτωσης πραγματοποιείται μόνο όταν το περιεχόμενο του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών είναι συναφές με αντικείμενο του φορέα στον οποίο απασχολείται ο υπάλληλος.»

Ρόδος, 23-10-2018

ΑΡΧΕΙΟ για ΕΚΤΥΠΩΣΗ

ΑΡΧΕΙΟ για ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέλυσε τους συμβασιούχους στην Καθαριότητα! Οι υποσχέσεις της για νομοθετική λύση ήταν και είναι μια απάτη! Στέρησε το δικαίωμα στην εργασία, στην ίδια τη ζωή γιατί χωρίς δουλειά χιλιάδες συνάδελφοί μας πανελλαδικά δεν θα μπορέσουν να ζήσουν!
Οι συμβασιούχοι λόγω των αυξημένων αναγκών και υποστελέχωσης της υπηρεσίας Καθαριότητας, εργάζονταν ασταμάτητα. Κάθε μέρα ήταν έξω στους δρόμους, μέσα στα σκουπίδια είτε με κρύο, είτε με βροχή είτε με καύσωνα!
Πανελλαδικά οι συμβασιούχοι από το 2015 μέχρι και σήμερα αγωνίζονται! Με κινητοποιήσεις, απεργίες, παραστάσεις διαμαρτυρίας δηλώνουν ότι «ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ»!!!
Οι συνάδελφοί μας εργάζονται με συνεχόμενες παρατάσεις από την κυβέρνηση στις υπηρεσίες Καθαριότητας 3 με 4 χρόνια! Είναι ολοφάνερο ότι καλύπτουν Πάγιες και Διαρκείς Ανάγκες. Έχουν δικαίωμα στην Μόνιμη και Σταθερή Εργασία. Κι όμως, αναγκάστηκαν για το μεροκάματό τους, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους μέσα από τα δικαστήρια. Να συνεχίσουν ακόμη και με δικαστικές αποφάσεις να καλύπτουν τις μεγάλες ανάγκες σε καθαριότητα στο νησί της Ρόδου.
Βιώνουμε καθημερινά την υποστελέχωση της υπηρεσίας Καθαριότητας, τις μεγάλες ελλείψεις σε Μέσα Ατομικής Προστασίας, τα «απαρχαιομένα» και ακατάλληλα πλέον οχήματα στους ΟΤΑ, την εντατικοποίηση της εργασίας! Κι όμως, οι συνάδελφοί μας στην Καθαριότητα του Δήμου Ρόδου συνεχίζουν να εργάζονται μέσα σε ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας και με τις επαγγελματικές ασθένειες να τους «θερίζουν» καθημερινά!
Είναι τραγική κατάσταση στους ΟΤΑ με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες σακατεμένους συναδέλφους κυρίως στις Υπηρεσίες Καθαριότητας από εργατικά δήθεν «ατυχήματα». Από την «λίστα θανάτου» δεν εξαιρέθηκε η Ρόδος. Ένας από τους συμβασιούχους της Καθαριότητας ήταν ο συνάδελφός που σκοτώθηκε σε εργατικό «ατύχημα»!
Είναι χρέος μας να σκεφτούμε σε τι συνθήκες εργάζονται και με τι μέσα προσπαθούν να καθαρίσουν την πόλη μας. Δεν είναι τυχαία η αντίδρασή μας να κλείνουμε την μύτη μας κάθε φορά όταν περνάει απορριμματοφόρο!
Παρά τις προσλήψεις μέσω της 3Κ/2018, η δημοτική αρχή Ρόδου συνεχίζει την εκχώρηση της καθαριότητας σε ιδιώτη. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι ούτε το υπάρχον προσωπικό, ούτε αυτό της προκήρυξης μπορεί να καλύψει τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες της υπηρεσίας Καθαριότητας στην Ρόδο!
Είναι γεγονός ότι οι υπηρεσίες καθαριότητας έχουν υποβαθμιστεί σε κάθε γειτονιά της πόλη μας! Δεν είναι τυχαίο! Εδώ και 13 χρόνια έχουν να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
Ποιο δικαστήριο και Ποιος δικαστής λοιπόν μπορεί να ισχυρισθεί ότι οι συμβασιούχοι της Καθαριότητας από το 2015, μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, δεν καλύπτουν Πάγιες και Διαρκείς Ανάγκες;;;
Δεν χρειάζονται απολύσεις, αλλά προσλήψεις και άλλων εργαζομένων.
Απευθύνω κάλεσμα στους συμπολίτες μας να στηρίξουν τον αγώνα των συμβασιούχων της Καθαριότητας για να μείνουν στη δουλειά, που είναι απαραίτητος όρος για να μη χειροτερέψουν και άλλο οι υπηρεσίες καθαριότητας. Πόλη καθαρή σημαίνει πρώτα και κύρια θέσεις εργασίας.
Καλώ όλα τα σωματεία, τους εργαζομένους και τους φορείς της πόλης να συμπαρασταθούν με ψηφίσματα αλληλεγγύης, με συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια, να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις με την παρουσία τους και με όποιον άλλον τρόπο μπορούν.

Ρόδος, 17-10-18

ΑΡΧΕΙΟ για ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Σας υποβάλλουμε την κάτωθι εισήγηση, για να την συζητήσετε και ως Σωματείο να την υποβάλλεται ως Ερώτημα στις αρμόδιες Υπηρεσίες (Υπουργείο Εσωτερικών) σχετικά με το δικαίωμα λήψης του Ανθυγιεινού Επιδόματος σε όσους υπαλλήλους παρέχουν κατά αποκλειστικότητα υπηρεσίες ως Οδηγοί.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΣ:
Η εφαρμογή των διατάξεων της υποπαραγράφου ΣΤ1 περ. 3 του άρθρου πρώτου του Ν.4093/12 και συγκεκριμένα του εδαφίου Α (τακτικό προσωπικό των κατηγοριών ΥΕ και ΔΕ), σε συνδυασμό με την ΠΥΣ 33/2006 που παρατάθηκε η ισχύς της μέχρι το τέλος του 2018, έχουν δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα στελέχωσης των ΟΤΑ σε εξειδικευμένο προσωπικό.
Οι δημοτικές αρχές και τα αντίστοιχα διοικητικά συμβούλιων των Νομικών Προσώπων των οικείων ΟΤΑ, για να καλύψουν τις λειτουργικές ανάγκες τους σε Οδηγούς των υπηρεσιακών οχημάτων προχώρησαν τις διαδικασίες με τις αρμόδιες Αποκεντρωμένες Διοικήσεις για κατ’ εξαίρεση έγκριση οδήγησης υπηρεσιακού οχήματος από υπαλλήλους που δεν κατείχαν την θέση του Οδηγού.
Επειδή, με το 51440/25-09-18 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών, σε απάντηση ερωτήματος της ΠΟΕ ΟΤΑ, αναγνωρίζεται ότι ανεξαρτήτως οι ΔΕ Οδηγοί υπάγονται στους δικαιούχους του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας.
Επειδή, με την εγκύκλιο 33/17-11-2017 του υπουργείου Εσωτερικών σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 98 του Ν.4483/17 αναφέρει ότι:
και
Επειδή, ο αρμόδιος προϊστάμενος (Δντης ΔΟΠΑΡ) βεβαιώνει ότι συντρέχουν οι άνωθεν προϋποθέσεις του άρθρου 98 του Ν.4483/17 στον υπάλληλο του κλάδου ΥΕ Εργατών, ο οποίος παρέχει κατ’ αποκλειστικότητα τις υπηρεσίες του Οδηγού.
εάν υπάγεται (ο εν λόγω υπάλληλος του ΔΟΠΑΡ) στους δικαιούχους του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας από την ισχύ του Ν.4483/2017.

Ρόδος, 08-10-2018

Πριν από λίγο καιρό, είδαμε και φωτογραφήσαμε ένα απορριμματοφόρο να μαζεύει έναν μπλε κάδο ανακύκλωσης και έναν πράσινο κάδο μαζί! Με αφορμή αυτό το κάθε άλλο παρά μεμονωμένο περιστατικό, ας πούμε μερικά πράγματα για το πώς (δεν) γίνεται η ανακύκλωση στη χώρα μας.
Η εικόνα του μπλε και του πράσινου κάδου που μαζεύονται μαζί, δεν αποτελεί το σύνολο του προβλήματος, αλλά είναι ενδεικτικό της κατάστασης της ανακύκλωσης στη χώρα μας. Μια κατάσταση τραγική, η οποία επιβεβαιώνεται, κατ’ αρχήν, από το ποσοστό των απορριμμάτων που ανακυκλώνονται.
Σύμφωνα με στοιχεία της Εurostat, υπολογίζεται ότι το 2016 τα απορρίμματα που ανακυκλώθηκαν ήταν μόλις 17% του συνόλου. Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία(!) που προκύπτουν από τους αριθμούς που δίνουν οι δήμοι και οι εταιρείες ανακύκλωσης, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο, όπως θα φανεί και στην συνέχεια, να τα φουσκώνουν!
Στην πράξη, το ποσοστό αυτό είναι ακόμη μικρότερο –αυτό καταγγέλλουν άλλωστε πολλά περιβαλλοντικά κινήματα ανά την Ελλάδα.

Το αιώνιο επιχείρημα: φταίει ο κόσμος

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που «εξηγούν» ότι για την ελλιπή ανακύκλωση ευθύνεται η αδιαφορία, ή η έλλειψη ενημέρωσης των πολιτών. Αυτός που φταίει δεν είναι οι Δήμοι και οι εταιρείες, που έχουν αναλάβει την ανακύκλωση, αλλά οι πολίτες που δεν ανακυκλώνουν και πετάνε το σύνολο των σκουπιδιών τους στους μπλε κάδους.
Για το λόγο αυτό, ισχυρίζονται οι υποστηριχτές της πιο πάνω άποψης, οι μπλε κάδοι καταλήγουν να μαζεύονται μαζί με τους πράσινους, αφού το περιεχόμενό τους αποτελείται εν μέρει από ανακυκλώσιμα υλικά και εν μέρει από κοινά σκουπίδια.
Κατ’ αρχήν το αν ενδιαφέρεται ή όχι ο κόσμος να συμβάλει σε κάθε μορφής προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος έχει να κάνει με το κατά πόσο έχει πειστεί για την αποτελεσματικότητά της. Κατά δεύτερον, ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, έχει να κάνει με το αν βλέπει κάποιο όφελος όπως π.χ. μείωση των δημοτικών τελών ή περιορισμό / κλείσιμο των χωματερών (πράγμα πολύ σημαντικό για την ποιότητα ζωής των κατοίκων – πχ της Δ. Αττικής) κ.ά.
Αντιθέτως, παρότι μπλε κάδοι υπάρχουν παντού, τα δημοτικά τέλη παραμένουν αμείωτα ή αυξάνονται. Όσον αφορά τις χωματερές, είτε επεκτείνονται (στις υφιστάμενες χωματερές ανοίγουν νέα «κύτταρα») είτε δημιουργούνται νέες χωματερές (π.χ. Γραμματικό).
Ας δεχτούμε όμως ότι σε ένα βαθμό αυτό το επιχείρημα έχει βάση και ότι οι μπλε κάδοι περιέχουν κοινά σκουπίδια μαζί με τα ανακυκλώσιμα. Είναι λόγος αυτός να μαζεύονται απευθείας από τα κοινά απορριμματοφόρα;
Οι μπλε κάδοι δεν πηγαίνουν στα Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) ακριβώς για να διαχωριστούν τα χάρτινα από τα πλαστικά, τα αλουμινένια, κλπ. και από τα μη ανακυκλώσιμα υλικά που μπορεί να έχουν μπει στον κάδο από λάθος (γιατί πάντα και παντού υπάρχει ένα ποσοστό λάθους και μάλιστα μεγάλο); Αυτή είναι η δουλειά που έχουν αναλάβει οι εταιρείες ανακύκλωσης, για την οποία πληρώνονται με διάφορους τρόπους που θα δούμε παρακάτω! Γιατί δεν την κάνουν λοιπόν;

Η περίπτωση του Ασπρόπυργου

Το καλοκαίρι του 2015, η Αττική πνίγηκε στον τοξικό καπνό από τη φωτιά σε ΚΔΑΥ της περιοχής του Ασπρόπυργου, που ανήκε στην εταιρεία «Γενική Ανακύκλωση Α.Ε.».
Το «ατύχημα» αυτό ανέδειξε μια σειρά από συγκαλυμμένα μυστικά των εταιρειών ανακύκλωσης, αφού βέβαια η συγκεκριμένη εταιρεία είναι μία από τις πολλές που δραστηριοποιούνται στο χώρο.
Για παράδειγμα μέσα στο ΚΔΑΥ βρέθηκαν υλικά τα οποία δεν έχουν καμία δουλειά σε ένα κέντρο διαλογής ανακυκλώσιμων, όπως π.χ. διάφορων ειδών βιομηχανικά και βιοτεχνικά απόβλητα, που σύμφωνα με το νόμο πρέπει να ακολουθούν εντελώς διαφορετικούς «δρόμους» και διαδικασίες για να μην κινδυνεύει το περιβάλλον και η υγεία των πολιτών και όχι να βρίσκονται ανάμεσα σε αστικά απορρίμματα.
Πολύ σημαντικό όμως είναι επίσης ότι το ατύχημα στάθηκε ως αφορμή για να κυκλοφορήσουν φωτογραφίες που είχαν τραβηχτεί ένα χρόνο νωρίτερα στο συγκεκριμένο ΚΔΑΥ και δείχνουν φορτηγό να φορτώνει αδιαχώριστα σκουπίδια (ανακυκλώσιμα και μη ανακυκλώσιμα μαζί) με προορισμό… τι άλλο; Το μεγαλύτερο σκουπιδότοπο της χώρας, τον ΧΥΤΑ Φυλής, που δηλητηριάζει εδώ και δεκαετίες όλες τις γύρω περιοχές.
Αυτές είναι οι συνθήκες στις οποίες λειτουργεί η συντριπτική πλειοψηφία των κέντρων «διαλογής» και «ανακύκλωσης». Ανακύκλωση στην ουσία δεν γίνεται, είτε ο μπλε κάδος φορτωθεί απευθείας μαζί με τον πράσινο είτε περάσει πρώτα από ένα ΚΔΑΥ!

Οι «κλέφτες» της ανακύκλωσης

Μια άλλη συνηθισμένη «εξήγηση» -ή μάλλον δικαιολογία- για τα μικρά ποσοστά της ανακύκλωσης στη χώρα μας είναι ότι ένα μεγάλο τμήμα των αντικειμένων των μπλε κάδων που αξίζει να ανακυκλωθεί «κλέβεται» από ρακοσυλλέκτες και παλιατζήδες.
Οι «κλέφτες» των ανακυκλώσιμων ανήκουν βέβαια στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες: Ρομά, μετανάστες, άνεργοι Έλληνες και άλλοι, που δε θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να απαντήσουν στις κατηγορίες που τους αποδίδονται. Οι άνθρωποι αυτοί, όπως περιγράφεται στο ντοκιμαντέρ «Φαβέλες στη σκιά της Ακρόπολης», δουλεύουν μέρα νύχτα κυριολεκτικά για ψίχουλα, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες και ανθυγιεινές συνθήκες, κάνοντας αυτό που δεν κάνουν οι καθωσπρέπει εταιρείες που έχουν αναλάβει την ανακύκλωση: ανακύκλωση!
Σύμφωνα με τον δημιουργό του ντοκιμαντέρ, Χρήστο Καρακέπελη:
«Στην Ελλάδα οι ρακοσυλλέκτες και οι μικροέμποροι υπολογίζονται γύρω στους 80 – 100.000. Αν ήταν κοινωνικά οργανωμένοι και μπορούσαν να σταματήσουν τη δουλειά για ένα μήνα, θα παρέλυε η βιομηχανία και θα δημιουργούνταν χρηματιστηριακή κρίση σε όλο το real estate γιατί θα ανέβαινε κατακόρυφα η τιμή της μπετόβεργας. Θα υπήρχε δραστική αλλαγή στο τοπίο».
Δεδομένου όμως ότι δεν είναι κοινωνικά οργανωμένοι, αποτελούν τους αποδιοπομπαίους τράγους για τις αμαρτίες του συστήματος ανακύκλωσης στη χώρα μας.
Επιπλέον, σύμφωνα με το ίδιο ντοκιμαντέρ, ένα μέρος από τα ανακυκλώσιμα υλικά που συλλέγουν οι «κλέφτες», κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή: τα υλικά αυτά, αφού περνάνε από το ρακοσυλλέκτη στη μικρή μάντρα, μετά στη μεγαλύτερη κλπ., οι τελικοί αποδέκτες τους είναι είτε απευθείας οι μονάδες παραγωγής μετάλλου είτε εταιρείες ανακύκλωσης (που τους κατηγορούν για «κλοπή»), οι οποίες λειτουργούν ως «μεσάζοντες» για τις προαναφερόμενες μονάδες παραγωγής μετάλλου.
Αξιοποιώντας τη «συγκομιδή» των «ρακοσυλλεκτών», τους οποίους πληρώνουν με ψίχουλα, οι εταιρείες ανακύκλωσης καταφέρνουν να δικαιολογούν την ύπαρξή τους, να βγάζουν κέρδη από την μεταπώληση των μετάλλων, χαρτιών, κλπ. στη βιομηχανία, καθώς και να εξασφαλίζουν «πράσινες» επιδοτήσεις στο όνομα της ανακύκλωσης. Την ίδια στιγμή φορτώνουν την ευθύνη για τα μικρά ποσοστά ανακύκλωσης στους ανθρώπους που κάνουν όλη τη δουλειά. Πόσο βολικό αλήθεια…

Μια μαφία αντάξια της Σικελικής…

Η παραπάνω πρακτική, όπως και πολλές άλλες, περιγράφονται και σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή», που έγινε επίσης λίγο καιρό μετά την πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο, το 2015.
Επιπλέον το ρεπορτάζ περιγράφει σκηνές εκδίωξης των αρμόδιων ελεγκτών από τις εγκαταστάσεις των εταιρειών «ανακύκλωσης», τσιλιαδόρους που ειδοποιούν τους ιδιοκτήτες αν πλησιάζει κάποιος ελεγκτής την ώρα που το εκάστοτε ΚΔΑΥ «ξεφορτώνεται» ποσότητες σκουπιδιών που δεν έχει καμία πρόθεση να διαχωρίσει και να προωθήσει για ανακύκλωση, κλπ.
Κοινώς, μιλάμε για μια κανονική μαφία, που κλέβει, εκφοβίζει, παρανομεί ασύστολα και δηλητηριάζει το περιβάλλον. Ούτε τα προσχήματα δεν προσπαθούν να κρατήσουν οι σκουπιδοεργολάβοι, που βρίσκονται βέβαια σε στενή συνεργασία με πολλούς από τους δήμους της χώρας.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Αφού δεν πρόκειται να κάνουν ανακύκλωση, γιατί στήνουν εταιρείες «ανακύκλωσης», γιατί κάνουν βόλτα τα σκουπίδια, αφού έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τα ανακυκλώσουν, αλλά θα τα στείλουν σε κάποια χωματερή; Η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση έχει αρκετές πτυχές.
Καταρχήν, η Ελλάδα, όπως και όλες οι χώρες της Ε.Ε. είναι υποχρεωμένη να παρουσιάζει κάποιο «έργο» ως προς την ανακύκλωση των απορριμμάτων που παράγει. Θεωρητικά ο στόχος της Ε.Ε. είναι μέχρι το 2020 ο μέσος όρος της ανακύκλωσης στα κράτη – μέλη της να φτάσει το 50% των παραγόμενων σκουπιδιών. Η Ελλάδα, που βρίσκεται πολύ πίσω από αυτό τον αριθμό, εξακολουθεί να πληρώνει τεράστια πρόστιμα για την κατάσταση που επικρατεί στις χωματερές της. Υπολογίζεται ότι από τα 100 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο που πληρώνουμε για μια σειρά περιβαλλοντικές παραβάσεις, τα μισά έχουν να κάνουν με τη διαχείριση των απορριμμάτων. Πρέπει επομένως να παρουσιαστεί κάποια πρόοδος, ή έστω μια «βιτρίνα» ανακύκλωσης.
Το βασικό όμως είναι, ότι το σύστημα των μπλε κάδων είναι ένα πραγματικό χρυσωρυχείο για τις εταιρείες που το ελέγχουν. Πρόκειται για μια καλοστημένη δουλειά που αποφέρει τεράστια κέρδη, ενώ το κόστος, τόσο το οικονομικό όσο και το περιβαλλοντικό, το πληρώνουν οι πολίτες.
Ας δούμε τι συμβαίνει, λίγο πιο αναλυτικά:

Τι κερδίζουν οι εταιρείες;

Από πού κερδίζουν λοιπόν οι εταιρείες αυτές, πέρα βέβαια από τα προϊόντα που παράγουν και πουλάνε;
Αρχικά, στην τιμή κάθε συσκευασμένου προϊόντος ενσωματώνουν το τέλος ανακύκλωσης –το κόστος δηλαδή της ανακύκλωσης της συσκευασίας. Έτσι, κάθε φορά που αγοράζουμε ένα συσκευασμένο προϊόν, πληρώνουμε και για το κόστος της ανακύκλωσής του, άσχετα από το γεγονός ότι ανακύκλωση δεν γίνεται ή γίνεται για ένα πολύ μικρό ποσοστό.
Στο δε ποσοστό στο οποίο όντως γίνεται ανακύκλωση οι εταιρείες της ΕΕΑΑ κερδίζουν από την πώληση των διαχωρισμένων ανακυκλώσιμων υλικών στις βιομηχανίες –αυτές είναι που θα τα ανακυκλώσουν και θα τα αξιοποιήσουν.
Επιπλέον, για τα ανακυκλώσιμα υλικά που πουλάνε οι εταιρείες ανακύκλωσης στις βιομηχανίες επιδοτούνται με ένα έξτρα ποσό, που υπολογίζεται στα 20 – 25 ευρώ ανά τόνο – για τον «κόπο» που έκαναν να τα μεταφέρουν, να τα διαχωρίσουν στα επί μέρους υλικά κοκ.
Το μεγαλύτερο όμως μέρος των απορριμμάτων που φτάνουν στα κέντρα διαλογής, συμφέρει περισσότερο να καταλήξουν στους ΧΥΤΑ σαν «υπόλειμμα» ανακύκλωσης, παρά να διαχωριστούν και να ανακυκλωθούν. Κι αυτό καθώς η διαδικασία του διαχωρισμού των απορριμμάτων κλπ., απαιτεί και επενδύσεις κάποιων κεφαλαίων και περισσότερα εργατικά χέρια. Έτσι, οι εταιρείες επιλέγουν τη «λύση» του να στέλνουν το μεγαλύτερο μέρος των αποβλήτων (ανακυκλώσιμων και μη) στους ΧΥΤΑ. Αυτό μάλιστα, γίνεται στην ουσία χωρίς κόστος, αφού το «υπόλειμμα ανακύκλωσης» θάβεται στις διάφορες χωματερές, όχι με έξοδα του κέντρου διαλογής ή της εταιρείας που δεν το διαχώρισε και δεν το προώθησε για ανακύκλωση, αλλά με έξοδα του δήμου από τον οποίο η εταιρεία παρέλαβε το περιεχόμενο του μπλε κάδου!
Σε κάθε περίπτωση ο δημότης πληρώνει αρχικά σαν καταναλωτής από την ώρα που θα αγοράσει ένα συσκευασμένο προϊόν. Παράλληλα, μέσω των δημοτικών τελών, πληρώνει για το κόστος ταφής των σκουπιδιών που δεν ανακυκλώνονται. Ακόμα, πληρώνει για το κόστος μεταφοράς στα ΚΔΑΥ των υλικών που προορίζονται για ανακύκλωση, τα οποία βάζει στους μπλε κάδους. Από τα ΚΔΑΥ, το μεγαλύτερο τμήμα των προοριζόμενων για ανακύκλωση απορριμμάτων… πηγαίνει και πάλι στις χωματερές όπου οι πολίτες καλούνται και πάλι να πληρώσουν για την ταφή τους. Όσο για το περιβαλλοντικό κόστος της ταφής των σκουπιδιών στους ΧΥΤΑ και τις επιπτώσεις στην υγεία μας, αυτό είναι ανυπολόγιστο…

ΕΟΑΝ: ή πώς επιτρέπονται τα οικονομικά και περιβαλλοντικά σκάνδαλα

Μα δεν υπάρχει κανείς να τους ελέγχει; Αυτή είναι η φυσιολογική απορία που προκύπτει από όλα τα παραπάνω.
Υπάρχει, μόνο που σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου το Εθνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ), του φορέα δηλαδή που έχει την ευθύνη να εποπτεύει τις εταιρείες ανακύκλωσης, αυτό δε πραγματοποιείται!
Ο ΕΟΑΝ έχει στο παρελθόν παραδεχτεί μια σειρά «προβλήματα» τα οποία δεν είναι σε θέση να λύσει. Συνοψίζοντας την κατάσταση, σε παλιότερο άρθρο της η κινηματική συλλογικότητα «Πρωτοβουλία Συνεννόησης για τη διαχείριση απορριμμάτων Αττικής» (ΠΡΩΣΥΝΑΤ) συγκέντρωσε μια σειρά παραδοχές του οργανισμού για τα όσα συμβαίνουν γύρω από τη μαφία της ανακύκλωσης. Αντιγράφουμε μερικές:

Κοινώς, ο ίδιος ο δημόσιος φορέας που οφείλει να εποπτεύει τις ιδιωτικές εταιρείες ανακύκλωσης παραδέχεται δημόσια ότι δεν μπορεί να το κάνει και ότι ακόμα και οι κυρώσεις που επιβάλλει πέφτουν στο κενό –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο απλά δεν ισχύουν.
Παρότι ο ΕΟΑΝ έχει κάνει δημόσια τις παραπάνω παραδοχές, αντί να κλείσει την ΕΕΑΑ και να αναλάβει την ανακύκλωση ένας δημόσιος φορέας, συνεχίζει να την αφήνει στα χέρια της.
Έχουμε δηλαδή ένα κράτος που παραδέχεται ότι δεν μπορεί να σταματήσει τους ιδιώτες από το να παρανομούν και αρκετά χρόνια μετά από αυτές τις παραδοχές, εξακολουθεί να τους αναθέτει την ανακύκλωση, ξέροντας ότι θα συνεχίσουν να παρανομούν!
Αυτό δεν είναι αδυναμία λύσης του προβλήματος. Αυτό είναι συνενοχή στην παρανομία. Τους επιτρέπουν να αισχροκερδούν και να καταστρέφουν το περιβάλλον και το λένε δημόσια!

Κοροϊδία

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, μια εικόνα που δείχνει έναν μπλε και έναν πράσινο κάδο να φορτώνονται από το ίδιο απορριμματοφόρο, θα μπορούσε να θεωρηθεί «πταίσμα». Και πράγματι είναι, αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος της μπίζνας, της περιβαλλοντικής καταστροφής, των οικονομικών σκανδάλων και των επικίνδυνων παιχνιδιών με την υγεία ολόκληρων κοινωνιών. Δεν παύει όμως να αποτελεί την πιο εξόφθαλμη ένδειξη της κοροϊδίας που συντελείται στις πλάτες μας. Μιας κοροϊδίας που έχει έρθει η ώρα να αντιληφθούμε σαν κοινωνία και να παλέψουμε για την ανατροπή της. Γιατί οι επιχειρηματίες της «ανακύκλωσης» δε βγάζουν μόνο τεράστια κέρδη για τα οποία πληρώνουμε εμείς αλλά απειλούν και το περιβάλλον, την υγεία και τη ζωή μας.
Μόνος τρόπος να σταματήσουμε την καταστροφή που συντελείται, είναι μέσα από μαζικά, μαχητικά κινήματα των τοπικών κοινωνιών. Κινήματα που θα διεκδικούν την άμεση απομάκρυνση των ιδιωτικών εταιρειών από την ανακύκλωση και τη διαχείριση των απορριμμάτων και το άμεσο πέρασμά τους στους Δήμους, σε συνθήκες διαφάνειας και ελέγχου από τις τοπικές κοινωνίες, τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, επιστημονικούς φορείς, περιβαλλοντικά κινήματα, κλπ. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να υπάρξει πραγματική ανακύκλωση. Τα σκουπίδια μπορούν πραγματικά να επιστρέψουν ως πλούτος στην κοινωνία, αντί να συνεχίσουν να στοιβάζονται σε χωματερές και να απειλούν το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.
Μια τέτοια πρόταση δεν είναι ουτοπική. Είναι άμεσα εφαρμόσιμη, όπως άλλωστε έχουν αποδείξει και τα σχέδια διαχείρισης απορριμμάτων που έχει καταθέσει η ΠΡΩΣΥΝΑΤ σε μια σειρά Δήμους.
Αυτό που λείπει είναι η πολιτική βούληση να εφαρμοστούν σχέδια πραγματικής διαχείρισης των απορριμμάτων, που δεν θα υπηρετούν την αισχροκέρδεια των σκουπιδοεργολάβων αλλά θα ωφελούν την κοινωνία. Αυτή τη λύση μπορούν να την επιβάλουν μόνο τοπικά κινήματα – που χρειάζεται να αναπτυχθούν σ’ αυτή την κατεύθυνση και μ’ αυτό το στόχο.

Αναδημοσίευση Άρθρου:

Ιστότοπος, Χαϊδάρι Σήμερα, 01-10-2018

Η στάση της δημοτικής αρχής να σταματήσει την χορήγηση του γάλακτος στο εργατοτεχνικό προσωπικού του δήμου Ρόδου, είναι απαράδεκτη και παράνομη. Τιμωρεί αρκετές κατηγορίες εργαζομένων, οι οποίοι είναι καθημερινά εκτεθειμένοι σε ασθένειες και εργατικά ατυχήματα.
Η δημοτική αρχή Ρόδου ρίχνει «νερό στο μύλο» της κυβέρνησης για την πλήρη κατάργηση των ΒΑΕ και του επιδόματος, ώστε οι εργαζόμενοι να είναι πιο φθηνοί, πιο αναλώσιμοι και χωρίς δικαιώματα!!!
Με το πρόσχημα ότι τελείωσε η σύμβαση, εκατοντάδες εργαζόμενοι χάνουν την παροχή της χορήγηση του γάλακτος μέχρι έως ότου υπογραφθεί νέα σύμβαση. Είναι ολοφάνερο ότι είτε με διαγωνισμό είτε με απευθείας ανάθεση, η δημοτική αρχή για άλλη μια φορά βρήκε ευκαιρία να εξοικονομήσει χρήματα εις βάρος της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων.
Παρόλο που εμείς ως εργαζόμενοι συνεχίζουμε τα καθήκοντά μας ακόμη και σ’ αυτές τις άθλιες συνθήκες εργασίας η δημοτική αρχή Ρόδου εφαρμόζει με την σιωπή της πλειοψηφίας του Δ.Σ. Συλλόγου μας, την αντεργατική της πολιτική. Αναρωτιόμαστε:
•    γιατί δεν προχώρησε σε μακροπρόθεσμη σύμβαση για την χορήγηση του γάλακτος;;
•    γιατί περίμενε να τελειώσει η παρούσα σύμβαση, χωρίς να έχει ξεκινήσει τις διεργασίες για την επόμενη;;;
•    γιατί δεν έγινε ανανέωση της σύμβασης προτού αυτή λήξει, όπως έκανε στην περίπτωση του εργολάβου της καθαριότητας;;;
Δεν είναι τυχαία η στάση της! Ταυτίζεται με τις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης και βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο για την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας. Είναι συνέχεια των μεγάλων ελλείψεων μέτρων προστασίας στους χώρους εργασίας μας, γιατί θεωρούν (εργοδότες και κυβέρνηση) κόστος την προστασία της ζωής και της υγείας μας.
Απαιτούμε να χορηγηθεί άμεσα το γάλα στους δικαιούχους εργαζομένους χωρίς να χαθεί ούτε μια μέρα και να καταβληθούν επίσης οι χρωστούμενες στους δικαιούχους δόσεις για τα ΜΑΠ παλαιοτέρων ετών! Οι εργαζόμενοι δεν εξαπατώνται. Να σταματήσει η δημοτική αρχή να κρύβεται πίσω από φθηνές δικαιολογίες! Τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια!
Καταγγέλλουμε τη δημοτική αρχή Ρόδου για την αντεργατική της στάση, τη θεωρούμε αποκλειστικά υπεύθυνη για τις καθυστερήσεις και για την έκθεση κινδύνου στην οποία εξακολουθούν να βρίσκονται οι εργαζόμενοι.

Ρόδος, 01-10-2018

ΑΡΧΕΙΟ για ΕΚΤΥΠΩΣΗ