Εργατικο ή Εργοδοτικο Κεντρο Ροδου; Τα συμπερασματα δικα σας…!
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος (2020) η ηγεσία του ΕΚΡ ήταν και πάλι πιστή στο καθιερωμένο ραντεβού της με τους εργοδοτικούς φορείς και την περιφερειακή αρχή, για να συμφωνήσουν στην παράταση του ωραρίου τους θερινούς μήνες, ώστε η απόφαση να έρθει προς ψήφιση στο επόμενο Περιφερειακό Συμβούλιο!
Τι αποφάσισαν; Την λειτουργία των καταστημάτων κάθε είδους (εκτός τα super market) από Δευτέρα έως και Κυριακή από τις 8 το πρωί έως τις 12 τα μεσάνυχτα (έως τις 2 τα ξημερώματα στην Κω) για το διάστημα από 1 Απριλίου 2020 έως τις 31 Οκτωβρίου 2020.
Η είδηση αυτή κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα και υπάρχει έντονη αναστάτωση της κοινής γνώμης και κυρίως από τους εργαζομένους! Είναι «δεκάδες» τα μη «κολακευτικά» σχόλια σχετικά με την στάση της ηγεσίας του ΕΚΡ. Όμως, θυμίζω ότι πριν από λίγες μέρες είχαμε την Γενική Συνέλευση του ΕΚΡ, στην οποία εγκρίθηκε και το Πρόγραμμα Δράσης 2020.
Είναι εύλογο να δημιουργούνται ερωτήματα και απορίες, αφού η απόφαση για 7ήμερη λειτουργία των καταστημάτων, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, η επέκταση του ωραρίου εργασίας από τις 08:00 έως τις 00:00 (ή έως 02:00 στην Κω), επηρεάζει «αρνητικά» την ποιότητα ζωής σε δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους της περιοχής μας!
Αναρωτιέμαι, αν η συμφωνία της ηγεσίας του ΕΚΡ:
Συμφώνα με μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10 - 12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες συνεχώς. Το ίδιο σε άλλη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται ότι στις ΕΟΖ της Κίνας το μέσο ωράριο ποικίλλει από τις 54 ως τις 77 ώρες τη βδομάδα.
Σήμερα ζούμε τις πιο βάρβαρες συνθήκες ζωής και της κατάργησης κάθε εργατικού δικαιώματος. Είναι γεγονός ότι με πρόσχημα τον «Τουρισμό», τις Κρουαζιέρες, την «ανταγωνιστικότητα» του Τουριστικού Προϊόντος, η περιοχή μας μετατρέπεται σταδιακά και σταθερά σε μια ΕΟΖ, όπου:
Ας απαντήσουμε στους στίχους-ερώτημα του ποιητή μας (Γ.Ρίτσος) «Πως γίνεται οι άλλοι να ορίζουν λίγο-λίγο τη μοίρα μας, να μας την επιβάλλουν κι ΕΜΕΙΣ να το δεχόμαστε»;
Τι αποφάσισαν; Την λειτουργία των καταστημάτων κάθε είδους (εκτός τα super market) από Δευτέρα έως και Κυριακή από τις 8 το πρωί έως τις 12 τα μεσάνυχτα (έως τις 2 τα ξημερώματα στην Κω) για το διάστημα από 1 Απριλίου 2020 έως τις 31 Οκτωβρίου 2020.
Η είδηση αυτή κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα και υπάρχει έντονη αναστάτωση της κοινής γνώμης και κυρίως από τους εργαζομένους! Είναι «δεκάδες» τα μη «κολακευτικά» σχόλια σχετικά με την στάση της ηγεσίας του ΕΚΡ. Όμως, θυμίζω ότι πριν από λίγες μέρες είχαμε την Γενική Συνέλευση του ΕΚΡ, στην οποία εγκρίθηκε και το Πρόγραμμα Δράσης 2020.
Είναι εύλογο να δημιουργούνται ερωτήματα και απορίες, αφού η απόφαση για 7ήμερη λειτουργία των καταστημάτων, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, η επέκταση του ωραρίου εργασίας από τις 08:00 έως τις 00:00 (ή έως 02:00 στην Κω), επηρεάζει «αρνητικά» την ποιότητα ζωής σε δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους της περιοχής μας!
Αναρωτιέμαι, αν η συμφωνία της ηγεσίας του ΕΚΡ:
- Είχε προηγουμένως εγκριθεί από τις Γενικές Συνελεύσεις κάθε σωματείου μέλους του ΕΚΡ;
- Συζητήθηκε στις 19-02-2020 στην Γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων του ΕΚΡ;
- Εμπεριέχεται στο Πρόγραμμα Δράσης 2020;
Συμφώνα με μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10 - 12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες συνεχώς. Το ίδιο σε άλλη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται ότι στις ΕΟΖ της Κίνας το μέσο ωράριο ποικίλλει από τις 54 ως τις 77 ώρες τη βδομάδα.
Σήμερα ζούμε τις πιο βάρβαρες συνθήκες ζωής και της κατάργησης κάθε εργατικού δικαιώματος. Είναι γεγονός ότι με πρόσχημα τον «Τουρισμό», τις Κρουαζιέρες, την «ανταγωνιστικότητα» του Τουριστικού Προϊόντος, η περιοχή μας μετατρέπεται σταδιακά και σταθερά σε μια ΕΟΖ, όπου:
- οι επιχειρήσεις από την μια λαμβάνουν φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις ενώ από την άλλη δεν τηρούν το ωράριο των εργαζομένων, ούτε καν τις υποχρεώσεις τους από τις ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
- «κανονικότητα» για τους εργαζομένους είναι οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, ο μισθός πείνας, η απλήρωτη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, η εργοδοτική και κυβερνητική «ασυδοσία», τα εργατικά ατυχήματα και η «απελευθέρωση» των απολύσεων.
- οι νομοθετικές διατάξεις που υπήρχαν για την προστασία των εργαζομένων είτε δεν εφαρμόζονται από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς είτε έχουν καταργηθεί από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Ας απαντήσουμε στους στίχους-ερώτημα του ποιητή μας (Γ.Ρίτσος) «Πως γίνεται οι άλλοι να ορίζουν λίγο-λίγο τη μοίρα μας, να μας την επιβάλλουν κι ΕΜΕΙΣ να το δεχόμαστε»;
Ρόδος, 24-02-2020