Εξαντληση αναρρωτικων αδειων στο Δημoσιο

Σύμφωνα με το άρθρο 100 του Υπαλληλικού Κώδικα, προβλέπεται ρητά ότι:

«1. Ο υπάλληλος τίθεται, αυτεπάγγελτα ή με αίτησή του , σε διαθεσιμότητα λόγω ασθενείας, όταν αυτή παρατείνεται πέρα από το μέγιστο χρόνο αναρρωτικής αδείας του άρθρου 54 του παρόντος, είναι όμως, κατά την εκτίμησή της υγειονομικής επιτροπής ιάσιμη.
2. Η διαθεσιμότητα αρχίζει από τη λήξη της αναρρωτικής άδειας και δεν μπορεί να υπερβεί το ένα (1) και για τα δυσίατα τα δύο (2) έτη».

Ένας από τους δύο, περιοριστικά αναφερόμενους λόγους που σύμφωνα με το άρθρο 99 ΥΚ δικαιολογεί τη θέση του υπαλλήλου σε διαθεσιμότητα είναι και η μακροχρόνια ασθένειά του. Εφόσον λοιπόν η ασθένεια παρατείνεται περισσότερο από την ανώτατη κατά τον νόμο επιτρεπόμενη διάρκεια της αναρρωτικής άδειας, ο υπάλληλος τίθεται σε διαθεσιμότητα λόγω ασθενείας. Η απομάκρυνση του υπαλλήλου από την υπηρεσία επιβάλλεται στην περίπτωση αυτή εξαιτίας της ανυπαίτιας αδυναμίας του να ασκήσει τα προβλεπόμενα από τη θέση του καθήκοντα (Χ. Φθενάκης, Σύστημα Υπαλληλικού Δικαίου, Τόμος Γ’ , 1967, σελ. 102).
Η εν λόγω νομοθετική πρόβλεψη αποσκοπεί κατ’ αρχήν στην πρόληψη ψυχικής και σωματικής ταλαιπωρίας του υπαλλήλου και στην ύπαρξη μιας μεταβατικής περιόδου, ώστε να επιδιώξει καλύτερα την πλήρη ανάρρωσή του. 

Για τον λόγο αυτό η υπηρεσιακή κατάσταση της διαθεσιμότητας αποτελεί κατά κανόνα ευεργετική ρύθμιση για τον υπάλληλο, ενώ από την άλλη, υπαγορεύεται από το συμφέρον της υπηρεσίας, καθόσον οι υπάλληλοι θα πρέπει να είναι ικανοί να αντεπεξέρχονται στα καθήκοντά τους χάριν την εύρυθμης λειτουργίας της διοίκησης (Α. Μαρίνος, Τα βασικά του δημοσιοϋπαλληλικού δικαίου, 1996, σελ. 133). 

Προεχόντως αυτή η ρύθμιση, έχει προστατευτική για τον υπάλληλο λειτουργία, προκειμένου, εφόσον εκείνος έχει βρεθεί σε αδιέξοδο, έχοντας εξαντλήσει την αναρρωτική του άδεια, ενώ το πρόβλημα υγείας του επιμένει, να τον θωρακίσει από το πειθαρχικό αδίκημα της αδικαιολόγητης αποχής από τα υπηρεσιακά καθήκοντα.

Αναδημοσίευση άρθρου:

Ιστοσελίδα aftodioikisi.gr