Ο ενας εκοβε και ο αλλος εραβε...
Στη συνέχεια, με τους νόμους 3863 και 3865 το 2010 (νόμοι Λοβέρδου - Κουτρουμάνη), τον νόμο 4093 το 2012 (νόμος Βρούτση) και τελικά τους νόμους 4336 το 2015 του ΣΥΡΙΖΑ και τον νόμο 4387 το 2016 (νόμος Κατρούγκαλου), ο οποίος αποτελεί τη συμπύκνωση και κορύφωση όλων των προηγούμενων ανατροπών, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης θα απογειωθούν στα 67 έτη, η κύρια σύνταξη θα διαχωριστεί σε «εθνική» και «ανταποδοτική», το ύψος των συντάξεων θα μειωθεί δραστικά, τα 40 χρόνια εργασίας για το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη θα μονιμοποιηθούν, ενώ θα περικοπεί παραπέρα και η κρατική χρηματοδότηση, η οποία πλέον θα περιοριστεί μόνο στην «εθνική σύνταξη».
Όλα αυτά τα μέτρα σε συνδυασμό θα ανοίξουν το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, που πλέον αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας τώρα η ΝΔ.
Απ' αυτή την άποψη, το νομοσχέδιο Γιαννίτση ήταν η πρώτη «δομική μεταρρύθμιση» (όπως τη χαρακτηρίζει και η πρόσφατη μελέτη του ινστιτούτου των βιομηχάνων, του ΙΟΒΕ), η οποία αποτέλεσε τον οδηγό για την ενιαία κλιμάκωση της επίθεσης από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ από το 2010 μέχρι σήμερα.
Ως τέτοια, έχει σημασία να υπενθυμίσουμε τα βασικά μέτρα που προέβλεπε, καθώς ακόμα και σήμερα οι αντίπαλοι της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης την εμφανίζουν ως... «χαμένη ευκαιρία», που αν είχε εφαρμοστεί δήθεν θα «έσωζε τις συντάξεις»! Εμφανίζουν δηλαδή ως... «σωτηρία» της Κοινωνικής Ασφάλισης το γκρέμισμά της μια ώρα αρχύτερα!
Συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο Γιαννίτση προωθούσε:
Όλα αυτά τα μέτρα σε συνδυασμό θα ανοίξουν το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, που πλέον αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας τώρα η ΝΔ.
Απ' αυτή την άποψη, το νομοσχέδιο Γιαννίτση ήταν η πρώτη «δομική μεταρρύθμιση» (όπως τη χαρακτηρίζει και η πρόσφατη μελέτη του ινστιτούτου των βιομηχάνων, του ΙΟΒΕ), η οποία αποτέλεσε τον οδηγό για την ενιαία κλιμάκωση της επίθεσης από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ από το 2010 μέχρι σήμερα.
Ως τέτοια, έχει σημασία να υπενθυμίσουμε τα βασικά μέτρα που προέβλεπε, καθώς ακόμα και σήμερα οι αντίπαλοι της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης την εμφανίζουν ως... «χαμένη ευκαιρία», που αν είχε εφαρμοστεί δήθεν θα «έσωζε τις συντάξεις»! Εμφανίζουν δηλαδή ως... «σωτηρία» της Κοινωνικής Ασφάλισης το γκρέμισμά της μια ώρα αρχύτερα!
Συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο Γιαννίτση προωθούσε:
- Αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα για άνδρες και γυναίκες στα 65 χρόνια, όπως εκείνη τη χρονική στιγμή ίσχυε για τους πρωτοασφαλιζόμενους μετά την 1/1/1993.
- Αύξηση για όλους τους ασφαλισμένους των ελάχιστων αριθμών ενσήμων από τα 4.050 στα 4.500 ένσημα (15ετία) για την κατοχύρωση ασφαλιστικού δικαιώματος, επεκτείνοντας και εδώ όσα είχαν νομοθετηθεί το 1992 για τους «νέους» ασφαλισμένους.
- Την κατάργηση της 35ετίας προκειμένου να εξασφαλίζεται το δικαίωμα σε πλήρη σύνταξη, θεσμοθετώντας τα 40 χρόνια ασφάλισης (12.000 ένσημα).
- Μείωση των συντάξεων με τη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης (στο 60% από το 80%), καθώς και του συντάξιμου μισθού.
- Επανεξέταση του καθεστώτος των ΒΑΕ και αποχαρακτηρισμός μιας σειράς ειδικοτήτων και επαγγελμάτων.
- Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης.
Αναδημοσίευση αποσπάσματος: